Terug in Ubud, effect retraite nu al weg?

Vanochtend kwam ik mezelf al aardig tegen. De dag van vertrek. Ik ben nog veel van plan dus het afscheid was niet eens zo moeilijk. Mn bui draaide wel 360 graden toen ik mn bootticket niet kon vinden. De hele week in mn kastje gehad en nu geen idee. En ik werd toch chaga! Terwijl ik dus van de week ook ontdekte dat ik mn bankpas vermoedelijk in Ubud ben verloren. Totale koele reactie toen. Ik had mn creditcard nog. Maar nu, stoom uit mn oren. En maar tegen mezelf zeggen, het geeft niet. Desnoods betaal je extra, komt wel goed. Nou dat kwam t ook, maar mn bui bleef sluimerend aanwezig. Het hele gezeul met bagage word ik ook niet vrolijk van. Toen bleek er een instap op de boot in t water. Dus mn ecco's moesten uit, ik moest en de zware rugzak en de painting en de loodzware tas ff dragen. Paar stappen is voor mij al genoeg! Uiteraard smolt mn bui als sneeuw voor de zon toen ik op het zonnedek lekker van de zon en zee kon genieten. Totdat we natuurlijk weer van de boot af moesten en echt ff een stuk moesten lopen. En heet dat t was! Gelukkig heeft mn tas wieltjes, maar due rugzak pfff.

Het tij keerde toen ik als eerste in Ubud bij mn hotel werd gedropt. Zooon fijn hotel, Greenfield. Weet je nog van mn nachtelijk avontuur toen ik ziek was?! Wederom een topkamer! Hup omkleden en naar t zwembad. Wat is het hier zonovergoten en warm! Veel warmer dan een week terug. Ik geniet wederom totdat ik tig gemiste oproepjes blijk te hebben. Ik denk natuurlijk er is misschien wat aan de hand. Dus ik luister mn VM af, bleek mn bad geleverd te worden, wat ik al wist, maar hij moest mij kennelijk van te voren spreken dat hij er aan komt. Ik had alles al via Bas geregeld, hij is mn contactpersoon. Ze moeten mij niet bellen! Maar aangezien de chauffeur mij niet aan de tel kreeg, besloot hij om te keren. Bas maar wachten, ik natuurlijk weer chaga. Straks is mn creatieve badkamer niet klaar als ik thuis kom. Ik besluit het allemaal los te laten. Laat me daar toch niet door beïnvloeden. Ik ben lekker aan t genieten, later zien we wel verder.

Dus lekker tutten want ik heb straks met een paar meiden vd retraite afgesproken. Ik word keurig ergens door t hotel afgezet, ik loop een stukje tot ik enorm last van mn rug krijg. T wordt steeds erger. Ik besluit een scootertaxi te nemen naar t betreffende restaurant. De man wil gezellig babbelen maar ik ben er amper toe in staat! En tot overmaat van ramp kunnen we t restaurant niet vinden. We rijden zelfs door het apenbos over een smalpad in het donker. Opzoek naar t restaurant. Ik besluit terug te gaan naar t hotel waar ik momenteel wat eet, maar t smaakt me totaal niet. Heb gelukkig diclofenac bij me, want durf ook geen massage te nemen. Beter een pil en hete douche..Hopelijk morgen weer up and running want dan heb ik eindelijk die date! Voor de oplettende lezer in de eerste week genoemd. Ik ga namelijk met een chauffeur op pad. Hoogtepunten van Bali zien! En voor deel wordt dat natuurlijk lopen